طنز-حافظ در عصر جدید

                  نیمه شب پریشب گشتم دچار کابوس
                  دیدم به خواب حافط توی صف اتوبوس
                  گفتم : سلام حافظ ، گفتا : علیک جانم
                  گفتم : کجا روی ؟ گفت : والله خود ندانم
                  گفتم : بگیر فالی گفتا : نمانده حالی
                  گفتم : چگونه ای ؟ گفت : در بند بی خیالی
                  گفتم : که تازه تازه شعر و غزل چه داری ؟
                  گفتا : که می سرایم شعر سپید باری
                  گفتم : ز دولت عشق ، گفتا : کودتا شد
                  گفتم : رقیب ، گفتا : کله پا شد
                  گفتم : کجاست لیلی ؟ مشغول دلربایی؟
                  گفتا : شده ستاره در فیلم سینمایی
                  گفتم : بگو ، زخالش ، آن خال آتش افروز ؟
                  گفتا : عمل نموده ، دیروز یا پریروز
                  گفتم : بگو ، ز مویش گفتا که مش نموده
                  گفتم : بگو ، ز یارش گفتا ولش نموده
                  گفتم : چرا ؟ چگونه ؟ عاقل شده است مجنون ؟
                  گفتا : شدید گشته معتاد گرد و افیون
                  گفتم : کجاست جمشید ؟ جام جهان نمایش ؟
                  گفتا : خریده قسطی تلویزیون به جایش
                  گفتم : بگو ، ز ساقی حالا شده چه کاره ؟
                  گفتا : شدست منشی در دفتر اداره
                  گفتم : بگو ، ز زاهد آن رهنمای منزل
                  گفتا : که دست خود را بردار از سر دل
                  گفتم : ز ساربان گو با کاروان غم ها
                  گفتا : آژانس دارد با تور دور دنیا
                  گفتم : بگو ، ز محمل یا از کجاوه یادی
                  گفتا : پژو ، دوو ، بنز یا گلف نوک مدادی
                  گفتم : که قاصدک کو آن باد صبح شرقی
                  گفتا : که جای خود را داده به فاکس برقی
                  گفتم : بیا ز هدهد جوییم راه چاره
                  گفتا : به جای هدهد دیش است و ماهواره
                  گفتم : سلام ما را باد صبا کجا برد ؟
                  گفتا : به پست داده ، آورد یا نیاورد ؟
                  گفتم : بگو ، ز مشک آهوی دشت زنگی
                  گفتا : که ادکلن شد در شیشه های رنگی
                   گفتم : بلند بوده موی تو آن زمان ها
                  گفتا : به حبس بودم از ته زدند آن ها
                  گفتم : شما و زندان ؟ حافظ ما رو گرفتی ؟
                  گفتا : ندیده بودم هالو به این خرفتی !