آخرین شماره ی زیر سبیل دانشگاه ،اولین شماره ی زیر سبیل شهر

خبر خبر 

روباه و کلاغ هم پیاله شدن  

مدتیه که از گوشه و کنار خبرایی به گوشم میرسه .شنیدم بعضی آواره لق ها ،هُر هُری ها ،بعضی سَرسَری ها و خاله زنک ها ،بعضیا که دک ودهنشون چاک و بست درست و حسابی نداره چشم و ابروهاشون رو مثل آش شل قلمکار (همون قدر بی نظم وترتیب) توهم کشیدن و تا نصف خِر خِرشون رو نشون خلایق دادن که یعنی مثلا می خندن .زیر سبیل دانشگاه!!! هِه هِه هِه ...شل قلی خان ها ها ها... یار قلی خان هو هو هو ...، الهی که اون دندونای دراکولاییتون رو مرده شور ببره . چرا به من می خندین ؟!به اسب پادشاه شهرتون بخندین که هر کس و هر چیزی رو دلش بخواد می بینه چه خودش چه اسمش ،و هر کس و هر چیزی رو بخواد زیر سبیلی رد میکنه هم خودش، هم اسمش . بعد هم یه روز یه نفر پیدا میشه به این اسبه میگه یابو واااااااای قیامت میشه و .... . جالب این جاست که این کارش به دهنش مزه میکنه . یه مدت که میگذره دوباره تکرارش میکنه ولی دیگه اون یه نفر نیست که ... . به عروسک های خیمه شب بازی شهرتون بخندیدن که قبلا هر نفریه عروسک رو بازی میداد ولی حالا یه نفر همه ی عروسک ها رو بازی میده . ای اونایی که به من میخندین بدونید وآگاه باشید یکی به یکی می خنده که خودش